Artur Pałyga

Urodzony w 1971 r. Pracuje jako dramaturg w Teatrze Śląskim w Katowicach. Mieszka w Bielsku-Białej. W 1989 r. został dziennikarzem. Dorabiał, jako pomocnik zbrojarza, sprzątacz wagonów oraz instruktor gry na gitarze. Przez kilka lat był aktorem w grupie teatralnej Heliotrop. Pisał, redagował i rozrzucał w mieście zin kulturalny „Lunapark”. Zdobywając nagrody za reportaże, wyuczył się zawodu nauczyciela muzyki, a następnie skończył polonistykę na UJ i nie skończył studiów doktoranckich, ponieważ intensywnie zajął się pisaniem dla teatru. W 2005 r. napisał musical dla klubu osiedlowego pt. „Guma balonowa”. Następnie wygrał konkurs na sztukę o Bielsku-Białej, którą w 2006 r. zadebiutował na teatralnej scenie w bielskim Teatrze Polskim. Jego sztuki dwukrotnie zdobyły grand prix festiwalu Raport w Gdyni („Żyd” w reż. Roberta Talarczyka w 2008, „Wszystkie rodzaje śmierci” w reż. Pawła Passiniego w 2009). „Ostatni taki ojciec” w reż. Łukasza Witt-Michałowskiego oraz „Nieskończona historia” w reż. Piotra Cieplaka zwyciężyły w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (2009 r. i 2012 r.), a spektakl „Tato” w reż. Małgorzaty Bogajewskiej na podstawie jego sztuki otrzymał na tymże konkursie nagrodę za reżyserię w 2015 r. Jego teksty reżyserowali też: Piotr Ratajczak, Joanna Lewicka, Paweł Łysak, Jan Klata, Grażyna Kania, Wojciech Faruga, Agata Kucińska, Tomasz Wygoda, Aneta Groszyńska. Paweł Passini za reżyserię jego teksty pt. „Morrison/śmiercisyn” otrzymał Laur Konrada.

W 2013 zdobył Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną za sztukę pt. „w środku słońca gromadzi się popiół”. Sztuka ta w w 2014 r. miała swoją prapremierę w krakowskim Teatrze Starym w reż. Wojciecha Farugi, a następnie zrealizował ją Wrocławski Teatr Lalek w reż. Agaty Kucińskiej.

Czytania jego sztuk odbywały się we Francji, w Niemczech, w Rosji, w Hiszpanii i na Ukrainie. W roku 2014 premiera „Żyda” odbyła się w Budapeszcie. W 2015 r. Aneta Groszyńska zrealizowała na podstawie „Żyda” spektakl telewizyjny.

W ostatnich latach regularnie prowadził zajęcia literackie dla osób niepełnosprawnych stowarzyszeniu Teatr Grodzki. Ponad dziesięć lat pisał felietony do pisma „Przyjaciel Pies”. Wydał książkę z reportażami z Białorusi pt. „Kołchoz imienia Adama Mickiewicza”, a reportaż o sex-czatach z „Dużego Formatu” Mariusz Szczygieł umieścił w antologii reportażu polskiego. W Teatrze Śląskim prowadzi Szkołę Lokalnych Opowieści. W Teatrze Powszechnym w Warszawie wspólnie z Małgorzatą Sikorską-Miszczuk - Pracownię Podejrzanych Praktyk Teatralnych.

Jego sztuki tłumaczono na niemiecki, angielski, francuski, rumuński, czeski, ukraiński, rosyjski, węgierski, kataloński, bułgarski, turecki i perski.