Lear

Chcemy opowiedzieć o Learze w osobliwy sposób. Widzimy go po śmierci jak ciągle słyszy głosy córek i błazna. Lear musi jeszcze raz zmierzyć się ze swoim Losem. Jeszcze raz przeżyć tragedię swojego życia. To powtórne wypełnienia swojego Losu jest gorzkim wspomnieniem, wejściem w dialog z Gonerylą, Reganą, Kordelią, Błaznem i z samym sobą.

Z recenzji:

„Siła „Leara” z lubelskiego Teatru Starego polega na tym, że nie ma w nim niczego z patetycznej tragedii. Przedstawieniu Opryńskiego i roli Seweryna, którą można też czytać jako mocne studium pośmiertnego obłędu bohatera, bliżej do zaprawionej rozpaczą tragifarsy. Lear jest skazany na wieczne powtarzanie swego losu, choć zna tragiczne zakończenie własnej historii. Lear to jest okruch we wszechświecie, bezwładny, uporczywy, powracający wciąż, nawet gdy go nie chcemy. Minął miesiąc od chwili, gdy na jubileusz Teatru Starego zobaczyłem ten dziwny seans z Szekspira, a wciąż nie wychodzi mi z głowy.”

Jacek Wakar

Spektakl gościnny Teatru Starego w Lublinie, prezentowany w ramach cyklu  PRIMUS INTER PARES.