Mikołaj Grabowski

Reżyser, aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, oraz pedagog.

Absolwent studiów aktorskich (1969) i reżyserskich (1977) w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej.

Pracował w teatrach w Polsce i za granicą; w Krakowie, Warszawie, Łodzi, Poznaniu, Gdańsku, Opolu, Lublinie, Jeleniej Górze, Radomiu, Wiedniu, Grazu, Hamburgu i Düsseldorfie.

W latach 1981–1982 był dyrektorem naczelnym i artystycznym w poznańskim Teatrze Polskim, a od roku 1982 do 1985 pełnił tę samą funkcję w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Od roku 1997 (wspólnie z Krzysztofem Jasińskim) kierował artystycznie krakowskim Teatrem Scena STU.

W latach 1999 –2002 był dyrektorem artystycznym Teatru Nowego w Łodzi, a w 2002 roku objął funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, którym kierował do końca roku 2012.

Współpracował wiele lat jako aktor i reżyser z zespołem muzyki współczesnej MW-2. W wyniku tej współpracy narodziły się jego tzw. „schaefferowskie” spektakle, między innymi „Kwartet dla czterech aktorów”, czy „Scenariusz dla trzech aktorów” Bogusława Schaeffera.

Wyreżyserował wiele nagradzanych spektakli teatralnych oraz telewizyjnych, m.in. „Opis obyczajów” Jędrzeja Kitowicza i „Kto się boi Wirginii Woolf” Edwarda Albee w Krakowskim Teatrze Scena STU, „Trans-Atlantyk” Witolda Gombrowicza w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi „Obywatel Pekosiewicz” Tadeusza Słobodzianka w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, „Prorok Ilja” tego samego autora w Teatrze Nowym w Łodzi, „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza w Starym Teatrze w Krakowie, „Noc” Andrzeja Stasiuka w Düsseldorfie, „Dzienniki” Witolda Gombrowicza, „Wiele demonów” Jerzego Pilcha – oba w teatrze IMKA w Warszawie.

Pracuje również jako pedagog. W 1969 rozpoczął pracę jako asystent w PWST w Krakowie. W latach 1998-2008 był dziekanem Wydziału Reżyserii na tej uczelni. W 1994 uzyskał tytuł profesora sztuk teatralnych.

Znany jest również z ról filmowych, występował m.in. w takich produkcjach, jak „Kariera Nikosia Dyzmy”, „Pręgi” oraz „Karol. Człowiek, który został papieżem” gdzie grał Josepha Ratzingera.

Powiązane spektakle

  • Kwartet Reżyseria, Występują (obsada wymienna):
  • Miarka za miarkę Adaptacja, reżyseria, choreografia i opracowanie muzyczne
  • Audiencja II Aktor, Reżyseria, Oprawa plastyczna