Zofia de Ines

scenografka teatralna, operowa, baletowa, filmowa i telewizyjna. Ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, a także Podyplomowe Studium Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Debiutowała w 1975 roku przygotowując kostiumy do „Białego małżeństwa” Tadeusza Różewicza, w reżyserii Kazimierza Brauna we wrocławskim Teatrze Współczesnym. W 1976 roku na tej samej scenie opracowała scenografię do kolejnych realizacji Brauna – „Kleopatry i Cezara” Cypriana Kamila Norwida, „Anny Liwii” Macieja Słomczyńskiego na podstawie Jamesa Joyce’a, a w 1977 roku do „Operetki” Witolda Gombrowicza.

Ma w dorobku ponad sto różnych realizacji w kraju i za granicą. Pracowała m.in. z takimi reżyserami, jak: Henryk Baranowski, Jerzy Jarocki, Adam Hanuszkiewicz, Maciej Prus, Marek Weiss-Grzesiński, Krzysztof Zaleski, Wojciech Misiuro (w Teatrze Ekspresji w Gdyni) oraz Ewa Wycichowska (w Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu).

Z Pawłem Aignerem współpracowała już kilkakrotnie, m.in. przy realizacji „Smutnej królewny” Michała Walczaka z warszawskiego Teatru Montownia, „Wesołych kumoszek z Windsoru” Szekspira i „Zakochanego Szekspira” w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, czy „Amadeusza” Petera Shaffera w Teatrze Powszechnym im. J. Kochanowskiego w Radomiu.

Przez wiele lat współpracowała z twórcą polskiego teatru pantomimy Henrykiem Tomaszewskim, z którym zrealizowała m.in. „Rycerzy króla Artura”, „Syna marnotrawnego”, „Sen nocy letniej” a także „Orfeusza i Eurydykę” Christopha Glucka.

Tworzyła dla większości scen operowych w Polsce. Dla Opery Narodowej zaprojektowała scenografię do „Fausta” Gounoda, „Rossinian”, „Bolera” i „Carmina Burana” w choreografii Antala Fodora oraz do „Rigoletta” Verdiego. W Teatrze Wielkim – Operze Narodowej przygotowała dekoracje (wraz ze Sławomirem Lewczukiem) i kostiumy do „Strasznego dworu” Moniuszki w reżyserii Mikołaja Grabowskiego, scenografię spektaklu „W krainie czarodziejskiego fletu” Mozarta, kostiumy do spektaklu „Magiczny Doremik” Ptaszyńskiej, a w Operze Krakowskiej zaprojektowała kostiumy do „Rigoletta” Giuseppe Verdiego w inscenizacji Henryka Baranowskiego.  

W ostatnich latach tworzyła oryginalne kostiumy komponowane bezpośrednio na ciele aktorów (a nie w pracowni krawieckiej na manekinie), do spektakli Leszka Mądzika, m.in. do „Antygony” Sofoklesa w Teatrze Miejskim im. W. Gombrowicza w Gdyni (2012) i opery Cavaleria rusticana Piera Mascagniego w Teatrze Wielkim im. S. Moniuszki w Poznaniu (2015).