Wujaszek Wania

Waldemar Śmigasiewicz wziął na warsztat jeden z najważniejszych tekstów europejskiej dramaturgii – „Wujaszka Wanię”. 

Przyjazd podstarzałego profesora Sieriebriakowa wraz z młodą i piękna żoną Heleną burzy nie tylko dotychczasowy spokój prowincjonalnego świata, ale przede wszystkim burzy spokój serca Wujaszka Wani. Misterna siatka relacji międzyludzkich (narysowanych przez Czechowa z psychologiczną głębią i niezwykłą czułością) rozciąga się i niebezpiecznie wygina. Niemożliwa do zrealizowania namiętność chwieje rzeczywistością, pozbawiając bohaterów dotychczasowych punktów oparcia. Próbują się ratować, powtarzając dobrze znane z codzienności rytuały, jednak sprawdzone gesty nie potrafią utrzymać w ryzach tęsknoty. Rozpoczyna się zaten gra prawdy i iluzji, a stawką jest nie tyle miłosne spełnienie, co całościowa odmiana własnego losu. Czy to może się udać? 

Bohaterowie są skazani tylko na samych siebie, świat zewnętrzny nie daje bowiem żadnych wskazówek. Nie pozostaje jednak obojętny wobec ludzkich pragnień - to one go przekształcają, zamieniając doskonale oswojoną codzienność w podszytą melancholią ciszę opuszczonej szklarni. 

Dramaty Czechowa rodzą się bowiem i umierają w ciszy… Wypływa ona z wewnętrznego pragnienia, aby wokół naszego znerwicowanego i niespójnego jestestwa istniał pewien azyl, który byłby schronieniem przed obojętnością świata. Ciszy, w której bohaterowie nieustannie obmyślają model świata niespełnionego.

 

Scenografia Macieja Preyera do spektaklu „Wujaszek Wania” otrzymała nominację do teatralnej nagrody Złota Maska za 2016 rok.