Barbara Guzińska

Absolwentka studium aktorskiego przy Teatrze Dzieci Zagłębia im. Jana Dormana w Będzinie, gdzie w 1986 r. otrzymała dyplom aktora-lalkarza. W roku 1991 uzyskała dyplom aktora dramatu (egzamin eksternistyczny dla aktorów dramatu ZASP). Na scenie Teatru Polskiego zadebiutowała w 1987 r. w spektaklu „Mieszkanie Zojki” w reż. Stanisława Nosowicza rolą Maniuśki. Na jej dorobek artystyczny składa się ponad 50 ról teatralnych. Wśród najważniejszych wymienia: Luizę ( „Intryga i miłość" w reż. Stanisława Nosowicza), Ofeilię („Hamlet" w reż. Josefa Janika), Olgę ( „Trzy siostry" w reż. Tomasza Dutkiewicza), Glorię ( „Czyż nie dobija się koni" w reż. Tomasza Dutkiewicza), Tytanię ( „Sen nocy letniej" w reż. Bartłomieja Wyszomirskiego), Małgorzatę ( „Mistrz i Małgorzata" w reż. Andrzeja Marczewskiego), Justynę oraz Gospodynię ( „Kubuś i jego pan" w reż. Janusza Klimsza), a także, być może najważniejszą, rolę Blanche ( „Tramwaj zwany pożądaniem" w reż. Bartłomieja Wyszomirskiego).

Barbara Guzińska zrealizowała także monodram  „Narkomanka" wg Barbary Rosiek. Spektakl, który zyskał pochlebne opinie Wojciecha Majcherka na łamach miesięcznika „Teatr” w podsumowaniu IV Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Sztuki Współczesnej zagrano ponad 100 razy.

Laureatka dwóch Złotych Masek (za rolę Ellen Morville w spektaklu „Sie kochamy” w reż. Stanisława Nosowicza oraz za rolę Cze w „Scenariuszu dla trzech aktorek” w reż. Julii Wernio). Za rolę Cze otrzymała również Laur Dembowskiego.

Powiązane spektakle